Paggena:'E guarattelle.djvu/22

Chesta paggena è stata leggiuta.
— 22 —


Virg. — (risentita) Sora Carmela, impicciatevi de li fattacci vostri...

Carm. — (con calmo) ’O ssaccio...

Virg. — Non voio legge... La padrona de casa so’ io...

Carm. — E chi ve dà tuorto?... Ma, vedite, chesta piccerella io ’a voglio bbene... Canuscevo ’a mamma io...

Virg. — Embè? Che me ne mporta?

Carm. — Ve pregavo... nun ’a maltrattate quanno nce sto’ io...

Virg. — (scoppia a ridere) Non me fate ride’!

Carm. — (scattando) Tu ’e qua’ paese si’? Cca, a Napule, nun ausammo ’e fa tanta chiacchiere...

Virg. — E’ meio che ve n’annate; se no, pe li mortacci vostri...!

Carm. — Sa che te dico?... Nun annummenà ’e muorte mieie, ca te faccio fa ’o strascino pe quanta e longa ’a via!

Virg. — A chi dici, a me!

Carm. — Si’ a te... a te!

Giul. — (si sveglia, siede in mezzo al letto, e come sognando dice) Nun ’o ffaccio cchiù!... Nun ’o ffaccio cchiù!

Carm. — (avvicinandosi alla ragazza) L’ha appaurata! (accarezzandola) Nun avè appaura... nce sto’ io cca...

Giul. — Nun me lassate... Chillo... don Federico...

Virg. — (le fa cenno di tacere).

Carm. — T’ ha vattuta? (Giulia guarda Virginia) Nun avè paura!.. Di’... (appare sotto la porta il padre).

Giul. — Papà!... papà!...


SCENA 5.a

Don Rafele e dette.


d. Raf. — (si ferma sotto l’arco della porta. Ha sul dorso il teatrino e nelle mani il sacco coi pupi. Guarda sua moglie e donna Carmela, come per chiedere cosa sia. avvenuto. Depone la