Paggena:'E guarattelle.djvu/25

Chesta paggena è stata leggiuta.
— 25 —

Rat. — E t’ha vattuta?

Giul. — Si... c’ ’o frustino...

Raf. — (stringendo i pugni): Nfame!

Giul. — (mostrando il braccio destro). Cca... m’ha fatto male!

Raf. — (a donna Carmela): D. Carmè... nu minuto... vaco e vengo... (fa per prendere il cappello).

Carm. — Site pazzo! Cu chi ve vulite mettere?

Giul. — (spaventata, scende dal letto e gli abbraccia le gambe) No... papà... no... papà!..

Raf. — (la prende sulle ginocchia): Nun te mettere appaura...

Giul. — Voglio sta’ ’nzino a te!

Carm. — Nun facimmo capricce...

Raf. — (a donna Carmela): Scusate, dateme ’a cuperta! (Carmela esegue, ed avvolge le gambe della ragazza): E mo che vuò fa?

Giul. — Voglio sta cca... abbracciata cu tte... (l’abbraccia) Papà mio!..

Raf. — Ma tu pigliarraie friddo...

Giul. — No, vicino a te sto’ meglio, nun sento friddo.

Carm. — (si asciuga una lagrima): Viato a vuie ca tenite na figlia... Io sta gioia nun l’aggio maie avuta... Dio m’ha vuluto fa scuntà ’e peccate mieie...

Raf. — È overo! ’E figlie so’ care, ma quanno nun ce manca niente... E a me me manca tutto!..

Carm. — Dio vede e pruvvede.

Raf. — È giusto! Na vota io ero artista ’e teatro e chello che m’abbuscavo spennevo... Nuie simmo fatte accussì... tenimmo ’e mmane spertusate... Chille erano ati tiempe... M’aviveve ’a senti dint’ ’e «Due Sergenti», ’onna Carmè! Fuie ’o destino ca me facette ’ncuntrà cu chella femmena. Ero vidovo, tenevo sta piccerella, e m’ ’a spusaie. Da chillo iuorno nun avette cchiù pace... tutto iette a rotta ’e cuollo... ’A cumpagnia se sciugliette, io perdette ’a voce, cadette malato, nun putette cchiù recità... e pe vivere, mo... (indica il teatrino dei pupi) ecco chello ca me tocca a ffa’... ’o pupante!