Paggena:Carduccianelle.djvu/21

Chesta paggena è stata leggiuta du' vote e mo è fernuta.
— 19 —

chella giandarmaria mme pare ’na cosa ammentata
   ncoppa San Carlo, quanno fanno ’e cumparze.
Quanno appriesso a ’stu carro ce veco sissanta, sittanta
   carrozze ’affitto... canuonece... pezziente...
curone ’e sciure frische... cucchiere che vanno rerenno...
   ’nu munno ’e robba c’abbaglia sulo ’a vista,
nun penzo allora ’o muorto, ma penzo ca tutto è pavato,
   ca pure ’a morte s’avota a carnevale!
E trovo ’nu vico? subbeto subbeto, avoto
   comme a ’nu pazzo, propeto pe’ ridere!
Rido, cunsideranno ca cchiù se fa viecchio ’stu munno
   e cchiù addeventa piccereniello ’e latte!..


SERENATA..

Era ’o pprincipio ’e maggio: che luna, che scicca serata!
   c’addore ’arance se spanneva p’ ’o vico!
’A gente nnante ’e vasce facevano ’o ppoco ’e trascurzo,
   e na cicala strillava ’int’ ’o ciardino.
’A coppa ’a muratella, p’ ’o stesso riverbero, nterra,
   l’arbere luonghe parevano cchiù luonghe.
’Na pace, ’na bellezza: ’nu suonno liggiero faceva
   stennere ’e braccia: ’na serata ’e suspire.
Sentive dint’all’ossa... dicimme... ’na specie ’e stracquezza
   ca t’addurmeva, ma nun era stracquezza.
era ’a serata fresca, chell’aria addurosa,
   era ’a cicala ca te cantava ’a nonna,
era... nzomma... era maggio! ’o tiempo ca ’o cielo cu’a terra
   nascostamente se mettono a fa ’ammore.
Tutto ’o vico durmeva, runfava cchiù d’uno int’e vasce;
   manco ’na mosca nun se senteva attuorno.