Paggena:L'Eneide di Virgilio Marone trasportata in ottava rima napoletana.pdf/436

Chesta paggena è stata leggiuta.
483
Dell’AneideCanto v.


45.

Sparafonna, frabutto, intr’a ss’abisso,

Disse a Menete co na brosca cera,
E schiassa tale cauce a lo seuriffo,
Che lo vrociola a mare de carrera.
E scordatose Gìa pò de se stisso
E a che riseco mette la galera,
Acciaffaje lo temmone, e lo jocava,
E a la via de lo scuoglio s’accostava.

46.

Mà fatto, ch’appe assaje lo papariello

Lo viecchio, ascette vivo da sto ’mbruoglio,
A la terra s’accosta, e bello, bello
Co le granfe s’arrampeca a lo scuoglio.
E tanto ’nfuso stea lo poveriello,
Che sorece parea caduto all’huoglio:
E perchè d’acqua sauza s’abbottaje,
Li stentine porzì nce vommecaje.

47.

E quann’isso pigliaje la vrociolata,

E quanno a terra s’accostaje natanno,
E quanno vommecaje l’acqua salata,
N’allucco, e n’illaio tutte le fanno:
Gran speranza ’ntrà tanto hanno pigliata
Sargesto, e Menestèo, e puosto s’hanno
’N capo de fare a Gìa no bello trucco,
Mà l’uno. e l’autro nce restaje no cucco.

48.

Già Sargesio lo scuoglio guadagnava,

Mà troppo Menestèo le stava a shianco,
E co la sola prora s’avanzava
Chisto a chillo tre passe, o poco manco.
A la soa chiorma Menestèo gridava,
E sautanno correa da banco a banco:
Compagnune d’Attorre, ò brava gente,
Su, bene mio, vocate allegramente.

Tre-