Paggena:L'Eneide di Virgilio Marone trasportata in ottava rima napoletana.pdf/474

Chesta paggena è stata leggiuta.
521
Dell’AneideCanto v.


121.

Scarreca primmo lo Siò Trippaconte:

La frezza co lo ziffe se ’mpizzaje
’N cimma a lo travo, e jastemmaje Caronte
Chillo, ca de no dito la sgarraje.
Tutto tremmaje, ca non tenea sepponte,
L’arvolo pe la botta, e se spantaje
L’aucielio, e se sbattea ’ncoppa a lo travo,
E strillarono tutte, o bravo, o bravo!

122.

Don Menestèo piglia la mira, e scrocca,

E accompagnanno l’huocchie a la saetta,
Tira a lo palommiello, e no lo tocca,
Mà le tagliaje la fune netta netta:
Sfila chillo pe l’aria, e co la vocca.
Aperta Menestèo pe sta desdetta.
Pe no piezzo restaje, e secotava
Coll’huocchie lo palummo, che volava.

123.

Auritio pò, che se solea chiammare

Ceca deritto, all’ordene già steva,
E all’arma de lo frate a supprecare
Se mese, ca pe santo lo teneva.
E mentre stea coll’huocchie a secotare
Lo palummo, che alliegro se ne jeva,
La saetta scroccaje, mà co tant’arte,
Che l’auciello ’nfilaje da parte à parte.

124.

Muorto tommola a bascio, e retornaje

La frezza a lo patrone, mà stizzato
Aciesto disse, oh che benaggia craje!
Co na vranca de mosche sò restato!
E accossì la valestra scarrecaje
All’aria co no muodo aggratiato:
E perch’era squarcione, co la frezza
Şulo volea mostrare arte, e destrezza.

Hic