Paggena:Lo cunto de li cunte - Tomo I.djvu/116

Chesta paggena nun è stata leggiuta.
116
Trattenimiento IX.

de l’arme de Canneloro, li cane e lo cavallo legate, pe la quale cosa tenne pe cierto, che lloco fosse ncappato l’ammico. E, decennole la cerva, che avesse legato l'arme, cane e cavallo, isso nce le nterretaje adduosso, che ne fecero petaccie. E, cercanno quarche autra notizia de l’ammico, ntese gualiare abascio lo fuosso; ed, auzato la preta, ne cacciaje Canneloro co tutte l’autre, che, pe ngrassare, tenea atterrate vive. Ed, abbracciatose co na festa granne, jettero a la casa, dove Fenizia, vedenno sti dui simele, non sapeva scegliere fra lloro lo marito sujo. Ma, auzato lo cappiello de Canneloro, vedde la feruta, e, canoscennolo, l’abbracciale. E, dapò essere stato no mese Fonzo, piglianuose spasso, a chillo pajese, voze repatriare e tornare a lo nido sujo. Pe miezo de lo quale, scrisse Canneloro a la mamma, che venesse a partecepiare de le grannizze soje, comme facette; e, dall’ora nante, non voze sapere né de cane, né de caccia, arrecordannose de chella sentenzia:

Ammaro chi a soe spese se castica!