Paggena:Lo cunto de li cunte - Tomo I.djvu/152

Chesta paggena nun è stata leggiuta.
152
LA COPPELLA

     L’essere annodecato co na funa!
     Ma, si tu lo copielle,
     T’adduone, ch’è no rammo de pazzia,
     Na specia d’ettecia,
     No stare sempre nfuorze
     Tra paure e speranze,
     No stare sempre mpiso,
     Tra dubbie e tra sospette;
     No stare sempre male,
     Comme la gatta de Messe Vasile,
     Che mo chiagne, e mo ride;
     No cammenare stentato e sbanuto,
     No parlare a repieneto e nterrutto,
     No mannare a tutte ore
     Lo cellevriello a pascere;
     E avere sempre mai
     Lo core de mappina.
     La facce de colata,
     Caudo lo pietto, e l’arma ntesecata!
     E, si pure a la fine
     Scarfa lo jaccio e scantoneja la preta
     De chella cosa, ch’amma,
     Che quanto arrasso è chiù, tanto è chiù arrente,
     Prova appena lo doce, die se pente!
Fab. O tristo chi nce matte
     A ste rotola scarze!
     Nigro chi mette pede a sta tagliola!,
     Ca sto cecato manna
     Li guste a deta, e li tormiente a canna!
Iac. E lo scuro poeta
     Delluvia ottave, e sbufara soniette,
     Strude carta ed angresta,
     Secca lo cellevriello,
     E conzumma le goveta e lo tiempo,
     Sulo perchè la gente