Chesta paggena è stata leggiuta.
BENEDETTA!
Ah! Benedetta sie! Da dint' all'anema
m' esce sta voce, e me cunzola 'e ppéne!
Doppo tant'anne, m' 'e asciuttate 'e llacreme!
Me si' venuta a di' ca me vuò bene!
Tu, pe ttramente tutt' 'e ccose moreno,
ncopp' a stu munno, pe vvulere 'e Dio,
rignave sola, mmiezo a ciente spaseme,
eternamente, dint' 'o core mio!
Dint' a stu core, ca sentette scennere
pe ttanto tiempo, 'o ffèle avvelenato;
ca tanta vote se sentette spartere,
e s' arapette comm' a nu granato;
dint' a stu core, ca sapette ndènnere
tutto l' ammore e tutt' 'a ggelusia,
ca sapette suffrì, sapette 'o triemmolo
d' 'a vocca che chiagnea: « Nun é d' 'a mia!»
