Canzone e Ariette nove/Ariette nove/Ll' ato juorno

 EPUB   MOBI   PDF   RTF   TXT
 

[p. 92 càgna]

Ll’ato juorno…


Ll’ato juorno, scennenno p’’a strata
     ca se parte d’’ o Vommero antico,
     quanno fuie mmiez’ ’o llario ’a Nfrascata
     Nunziatina vedette passà.

«Primmavera!… — penzaie — Sì.. tu sola,
     cu st’arietta ca scioscia ’a matina,
     tu, tu sola puo’ fa Nunziatina
     a stu core c’aspetta turnà…

St’aria, st’aria addurosa e suttile,
     nun è ’a stessa pricisa ’e ll’ato anno,
     quanno, proprio priciso int’Abbrile,
     p’’a Nfrascata scennette cu me?…»
     .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   

[p. 93 càgna]


Mme fermaie. M’avutaie chiano chiano,
     e vedette ca s’era avutata:
     mme faceva nu segno e’ ’a mano,
     mme diceva cu ll’uocchie: Bonnì!…

E cu ’e sciure d’ ’o tiempo e cu ’e vvoce,
     Primmavera, ’a vì ccanno, è trasuta!…
     Songo asciute ’e llimóne acradoce,
     e mo stanno ’e ccerase p’ascì…

This page was moved from . It's edit history can be viewed at Chiàcchiera:Canzone e Ariette nove/Ariette nove/Ll' ato juorno